Bezpieczeństwo posiadania własnego majątku nie wydaje się argumentem przemawiającym w jednostkach gospodarczych za nabywaniem składników trwałych. Podatkowe zalety inwestycji w obce środki trwałe, a w szczególności przyspieszone możliwości rozliczania w kosztach majątku obcego powodują, że przedsiębiorcy rezygnują z posiadania majątku na rzecz zewnętrznych form inwestycji.
Podstawową formą finansowania inwestycji, jaką może wybrać jednostka, pozostaje zakup składników majątku z własnych środków obrotowych. Inną możliwością w tym przypadku pozostaje finansowanie zewnętrzne (np. kredyt, pożyczka). Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku efekt podatkowy zależeć będzie od rodzaju nabywanego majątku. Zasadą jest jednak, poza tzw. amortyzacją de minimis, że nie jest możliwe natychmiastowe wprowadzenie wydatku w koszty podatkowe.
Finansowanie majątku własnego środkami własnymi oraz obcymi
W zależności od metody przyjętego finansowania, może dojść do znacznego zaangażowania środków obrotowych w nabywany majątek.
Przykład: Podatnik nabył nieruchomość, finansując ją w 100% ze środków własnych. Rozpoczął jej amortyzację według stawki 2,5%. Amortyzacji podlega wartość początkowa, czyli pełny zaangażowany kapitał. W efekcie inwestycji poniesiony wydatek zostanie zaliczony w koszta dopiero po 40 latach.
Pozostałe 90% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułu
