Wydatki ponoszone przez przedsiębiorców na zakup usług związanych z gastronomią niejednokrotnie budzą wątpliwości zarówno podatników, jak i samych organów podatkowych. Wynika to z faktu, że przepisy w tej kwestii ustalone przez ustawodawcę są zbyt ogólne.
Jak zaplanować proces sprawozdawczy, aby wyeliminować jak najwięcej ryzyk i nieprawidłowości, które mogą wystąpić? Jak uchronić się przed podawaniem niekompletnych, nierzetelnych informacji? Jakie niebezpieczeństwa kryją się w procesie konsolidacji sprawozdań? I wreszcie – jakie powinno być podejście kierownictwa do procesu sprawozdawczego, aby zniwelować wąskie gardła?
Przepisy dotyczące rachunkowości zobowiązują przedsiębiorcę do dokonywania odpisów aktualizujących wartość aktywów, która ma na celu doprowadzenie wartości danego aktywa, która wynika z zapisów w księgach rachunkowych, do rzeczywistej ceny sprzedaży lub ustalonej wartości godziwej. Zagadnienie to zostało opisane w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości nr 36 – utrata wartości aktywów.
Jedną z podstawowych czynności, które powinna wykonać jednostka przy zamknięciu ksiąg rachunkowych, jest wycena jej aktywów według stanu na dzień bilansowy. Wycena ta jest podstawą do sporządzenia sprawozdania finansowego. Jednostka powinna zatem zaktualizować wartość swojego majątku oraz zobowiązań do realnej wysokości, tak by móc w rzetelny sposób przedstawić swoją sytuację majątkową w sprawozdaniu finansowym.
Kończąc rok bilansowy, jednostki zobowiązane są do przeprowadzenia inwentaryzacji posiadanych składników majątku. Przeprowadzenie inwentaryzacji jest jednym z nadrzędnych warunków jasnego i rzetelnego przedstawienia obrazu sytuacji majątkowej jednostki w sprawozdaniu finansowym oraz stanowi istotny warunek zapewnienia prawidłowości ksiąg rachunkowych. Kwestie związane z terminami oraz częstotliwością przeprowadzania inwentaryzacji składników majątku posiadanych przez jednostkę regulują art. 26 i 27 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. z 2017 r., poz. 1089 z późn. zm., dalej: uor).
Ciągły proces globalizacji powoduje konieczność tworzenia jednolitych standardów rachunkowości. W związku z możliwością swobodnego przepływu siły roboczej, towarów i usług oraz kapitału pomiędzy podmiotami gospodarczymi na całym świecie, a zwłaszcza na terenie UE, obserwujemy coraz większe zapotrzebowanie na informacje pochodzące ze sprawozdań finansowych. Aby dane prezentowane w sprawozdaniach były porównywalne, należy zastosować jednolity system. To dlatego w Europie obowiązuje system sprawozdawczości finansowej pod nazwą Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (MSR) – International Accounting Standards – lub Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) – International Financial Reporting Standards. Należy zaznaczyć, że standardy europejskie nie są tożsame z amerykańskimi.
Działalność gospodarcza jest nierozerwalnie związana z ponoszeniem kosztów, które powinny być pokryte uzyskanymi przychodami ze sprzedaży wytworzonych produktów. Wynika to z zasady racjonalnego gospodarowania, zgodnie z którą koszty powinny się kształtować na odpowiednim poziomie, a uzyskane przychody ze sprzedaży powinny być wyższe od kosztów, aby uzyskać zysk z prowadzonej działalności. Koszty i przychody warunkują prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli wzrost przychodów jest silniejszy od dynamiki kosztów, dlatego firmy stale dążą do obniżki kosztów.
Zarządzanie nierozerwalnie związane jest z procesem decyzyjnym, który polega na przetwarzaniu informacji w warianty celów i działań. Wybór wymaga znajomości kryteriów oceny poszczególnych wariantów oraz dysponowania określonym zakresem informacji pozwalających na co najmniej wystarczające rozpoznanie sytuacji decyzyjnej. Kryteria wyboru zdeterminowane są celami, do których realizacji została powołana dana organizacja. Istotną rolę w rozpoznaniu sytuacji decyzyjnej odgrywa informacja. W praktyce zarządzania często występuje rozbieżność między informacją konieczną a dostępną – to tzw. luka informacyjna. Wraz z jej pogłębianiem rosną ryzyko i niepewność, dlatego tak ważne jest ciągłe doskonalenie systemów informacyjnych przedsiębiorstw, mające na celu ograniczenie luki informacyjnej i zapewnienie decydentom dokładnych i aktualnych informacji.
Rozważanie przedstawionego zagadnienia należy rozpocząć od wyjaśnienia różnic pomiędzy rachunkowością finansową, a rachunkowością zarządczą. Rachunkowość w połączeniu z przymiotnikiem „finansowa” stanowi system informacyjny, który służy rzetelnemu oraz bezstronnemu przedstawieniu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Natomiast rachunkowością zarządczą będziemy nazywać system, który ma przede wszystkim zaspokajać potrzeby informacyjne zarządu. Rachunkowość finansowa oparta jest ponadto na przepisach prawa, w tym na ustawie o rachunkowości, Krajowych Standardach Rachunkowości oraz Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej, co pozwala na ujednolicenie zasad postępowania oraz stwarza możliwości porównania wyników z innymi podmiotami w określonej branży.
Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 39 jest bardzo ważny, gdyż odnosi się do sporej części bilansów, szczegółowo ustalając normy ujmowania i wyceny instrumentów finansowych. MSR 39 ujednolica sposób ujmowania różnego rodzaju transakcji finansowych w wielu krajach, co ma znaczenie dla inwestorów podejmujących decyzje.
