Ujmowanie kosztów finansowania zewnętrznego wg MSR 23

MSR 23 Koszty finansowania zewnętrznego ma na celu przedstawienie podejścia księgowego do kosztów finansowania zewnętrznego. Standard ten wymaga niezwłocznego zaliczenia kosztów finansowania zewnętrznego w ciężar kosztów. Dopuszczone jest również podejście alternatywne, polegające na aktywowaniu tych kosztów finansowania zewnętrznego, które są bezpośrednio powiązane z nabyciem, budową lub wytworzeniem dostosowywanego składnika aktywów. Standard nie dotyczy rzeczywistych lub dających się przypisać kosztów kapitału własnego, łącznie z kapitałem uprzywilejowanym, niezaliczonym do zobowiązań.

Koszty finansowania zewnętrznego i dostosowany składnik aktywów

Koszty finansowania zewnętrznego są to odsetki oraz inne koszty poniesione przez jednostkę w związku z pożyczeniem środków. Mogą one składać się z:

• odsetek z tytułu kredytu bankowego w rachunku bieżącym oraz odsetek od krótkoterminowych i długoterminowych pożyczek i kredytów;
• amortyzacji dyskont lub premii związanych z pożyczkami i kredytami;
• amortyzacji kosztów poniesionych w związku z uzyskaniem pożyczek i kredytów;
• obciążeń finansowych z tytułu umów leasingu finansowego, ujmowanych zgodnie z MSR 17 Leasing;
• różnic kursowych powstających w związku z pożyczkami i kredytami w walucie obcej, w stopniu, w jakim są uznawane za korektę kosztów odsetek.

Kolejnym pojęciem wyróżnionym przez standard jest dostosowany składnik aktywów. Jest to taki składnik aktywów, który wymaga znacznego okresu czasu niezbędnego do przygotowania go do zamierzonego użytkowania lub sprzedaży. Przykładami dostosowywanych składników aktywów są zapasy, w przypadku których doprowadzenie ich do stanu zdatności do sprzedaży wymaga upływu znacznego okresu czasu, a także zakłady i urządzenia produkcyjne i energetyczne oraz nieruchomości. Pozostałych inwestycji oraz zapasów produkowanych w sposób rutynowy lub wytwarzanych w dużych ilościach w sposób powtarzalny w ciągu krótkiego okresu czasu nie zalicza się do dostosowywanych składników aktywów. Podobnie aktywów, które są gotowe do ich zamierzonego użytkowania lub do sprzedaży z chwilą ich nabycia, także nie zalicza się do aktywów dostosowywanych.

Koszty finansowania zewnętrznego – podejście wzorcowe

Podejście wzorcowe opisane w standardzie wskazuje na najprostszy sposób ujęcia kosztów finansowania zewnętrznego. Zgodnie z MSR 23 koszty finansowania zewnętrznego ujmuje się jako koszty w okresie, w którym je poniesiono, niezależnie od sposobu wykorzystania pożyczki lub kredytu. Ponadto jednostka gospodarcza powinna w sprawozdaniu finansowym ujawnić zasady (politykę) rachunkowości przyjęte do kosztów finansowania zewnętrznego.