Jednostki mogą rozliczać różnice kursowe na podstawie ustawy o rachunkowości bądź na podstawie przepisów podatkowych. W celu wyliczenia bilansowego wyniku finansowego różnice kursowe ustala się według przepisów ustawy o rachunkowości. Dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania należy korzystać z przepisów podatkowych.
Przyjęcie przez jednostkę metody rachunkowej rozliczania różnic kursowych oznacza, że różnice kursowe z wyceny bilansowej będą uwzględniane w przychodach i kosztach podatkowych.
W myśl zapisów ustaw podatkowych (art. 14b ust. 3 updof oraz art. 9b ust. 2 updop) podatnicy, którzy wybiorą metodę rachunkową rozliczania różnic kursowych, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniony.
Dokonując wyboru metody bilansowej ustalania różnic kursowych jednostki powinny mieć na uwadze, że wybór ten wiąże się również z określonymi obowiązkami. Jednostki, które stosują tę metodę, mają obowiązek:
- poddawać badaniu przez firmy audytorskie swoje sprawozdania finansowe sporządzone w okresie rozliczania różnic kursowych metodą bilansową,
- stosować metodę bilansową przez okres nie krótszy niż 3 lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda.
Podatnicy informują o wyborze tej metody w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli jej stosowanie. O rezygnacji ze stosowania metody podatnicy informują w zeznaniu rocznym składanym za ostatni rok podatkowy, w którym stosowali tę metodę.
Jeśli jednostka zrezygnuje z metody bilansowej ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych, to:
- zalicza na ostatni dzień roku podatkowego, w którym stosowała tę metodę, odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów, naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości,
- od pierwszego dnia roku podatkowego następującego po roku, w którym stosowała tę metodę, stosuje zasady, o których mowa w art. 15a updop, ustalając różnice kursowe od dnia, o którym mowa w pkt. 1.
Dla przykładu, jednostka będąca spółką kapitałową, która rezygnuje od 2020 r. z metody bilansowej ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych, ma obowiązek na 31 grudnia 2019 r. zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Następnie od 1 stycznia 2020 r. stosuje podatkowe zasady ustalania różnic kursowych określone w art. 15a updop.
Dokonując wyboru sposobu rozliczania różnic z wyceny bilansowej warto wziąć pod uwagę według jakiej metody różnice kursowe są ustalane dla celów podatku dochodowego.
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuMożesz zobaczyć ten artykuł, jak i wiele innych w naszym portalu Controlling 24. Wystarczy, że klikniesz tutaj.
