1 stycznia 2020 r. weszły w życie przepisy, które mają ograniczyć zjawisko zatorów płatniczych, czyli nieterminowego regulowania należności wynikających z transakcji w obrocie gospodarczym. Zatory płatnicze to jeden z największych problemów polskiej gospodarki. Ponad 80% polskich przedsiębiorców nie otrzymuje swoich należności w terminie. Nowe przepisy o terminach zapłaty mają zmniejszyć ten problem w obrocie gospodarczym.
W praktyce znaczna część przedsiębiorców otrzymuje zapłatę za swoje towary lub usługi po terminie, przy czym wielu z nich musi czekać na płatność nawet 30-60 dni po upływie wymagalności czasu określonego fakturą. Konsekwencją tego może być utrata płynności finansowej, szczególnie mniejszych firm.
Aby zapobiegać temu zjawisku, ustawodawca wprowadził m.in. zmiany w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Zgodnie z nowymi przepisami tej ustawy gwarantem utrzymywania dyscypliny płatniczej w obrocie gospodarczym jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: UOKiK), który został wyposażony w narzędzia służące ściganiu i karaniu przedsiębiorców zalegających z płatnościami.
Większa ochrona mniejszych wierzycieli
Ustawa z 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych wprowadziła do ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w zapłacie w transakcjach handlowych definicje mikro-, małego i średniego oraz dużego przedsiębiorstwa. Definicje te odnoszą się do załącznika I rozporządzenia Komisji UE nr 651/2014. Zgodnie z nimi:
- mikro-, małe lub średnie przedsiębiorstwo – to przedsiębiorstwa zatrudniające mniej niż 250 pracowników, których obrót nie przekracza 50 000 000 euro lub roczna suma bilansowa nie przekracza 43 000 000 euro,
- duży przedsiębiorca – to podmiot, który jest innym przedsiębiorcą niż wskazany wyżej.
Definicje te mają ogromne znaczenie z punktu widzenia tego, jakie terminy płatności mogą zostać ustalone między stronami transakcji handlowej. Chodzi o sytuacje, gdy dłużnikiem zobowiązanym do zapłaty jest duży przedsiębiorca, a wierzycielem uprawnionym do otrzymania należności mikro-, mały lub średni przedsiębiorca. Nowe przepisy mają poprawić pozycję wierzyciela w transakcjach, w których istnieje nierównowaga stron. Ustawodawca postanowił, że gdy dłużnikiem jest duży przedsiębiorca, a wierzycielem mikro-, mały lub średni przedsiębiorca, obowiązują następujące ograniczenia prawne:
- dłużnik będący dużym przedsiębiorcą powinien złożyć oświadczenie o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy. Oświadczenie składa się w formie, w jakiej jest zawierana transakcja handlowa, najpóźniej w momencie jej zawarcia (art. 4c);
- dłużnik będący dużym przedsiębiorcą nie może powoływać się na oświadczenie drugiej strony, że nie jest ona mikro-, małym lub średnim przedsiębiorcą, chyba że mimo dołożenia należytej staranności nie wiedział o nieprawdziwości tego oświadczenia (art. 4b);
- termin zapłaty określony w umowie nie może przekraczać 60 dni od dnia doręczenia faktury lub rachunku (w przypadku, gdy strony ustalą harmonogram spełnienia świadczenia pieniężnego w częściach, termin ten stosuje się do zapłaty każdej części świadczenia pieniężnego) – art. 7 ust. 2a.
Pozostałe 75% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuMożesz zobaczyć ten artykuł, jak i wiele innych w naszym portalu Controlling 24. Wystarczy, że klikniesz tutaj.
